(Texte provenant du livre de Jean-Charles Payen - le Prince d'Aquitaine et figurant pages 167 et 168 dans le livre ci-dessus)
Chanson en occitan
Mout jauzens me prenc en amar
Un joy don plus mi vuelh aizir,
E pus en joy vuelh revertir
Ben dey, si puesc, al mielhs anar,
Quar mielhs onra 'm, estiers cujar,
Qu'om puesca vezer ni auzir.
Ieu, so sabetz, no 'm dey gabar
Ni de grans laus n 'm say formir,
Mas si anc nulhs joys poc florir,
Aquest deu sobre totz granar
E part los autres esmerar,
Si cum sol brus jorns esclarzir.
Anc mais no poc hom faissonar
Co's, en voler ni en dezir
Ni en pensar ni en cossir;
Aitals joys no pot par trobar,
E qui be 'l volria lauzar
D'un an no y poiri' avenir.
Totz joys li deu humiliar,
Et tota ricor obezir
Mi dons, per son belh aculhir
E per son belh plazent esguar;
E deu hom mais cent ans durar
Qui 'l joy de s'amor por sazir.
Per son joy pot malautz sanar,
E per sa ira sas morir
E savis hom enfolezir
E belhs hom sa beutat mudar
E 'l plus cotres vilanejar
Et totz vilas encortezir.
Pus hom genzor no 'n pot trobar
Ni huelhs vezer ni boca dir,
A mos ops la vuelh retenir,
Per lo cor dedins refrescar
E per la carn renovellar,
Que no pueca envellezir
Si 'm vol mi dons s'amor donar,
Pres suy del penr' e del grazir
E del celar e del blandir
E de sos plazes dir e far
E de sos pretz tener en car
E de son laus enavantir.
Ren per autruy non l'aus mandar,
Tal paor ay qu'ades s'azir,
Ni ieu mezeys, tan tem falhir,
No l'aus m'amor fort assemblar;
Mas elha 'm deu mo mielhs triar,
Pus sap qu'ab lieys ai a guerir.
